CALENDARIO EFEMÉRIDES MARZO: MES DA MULLER

Este é o calendario do mes de marzo. O Mes da Historia da Muller no que se destacan as contribucións das mulleres nos acontecementos históricos e na sociedade contemporánea. Cada día deste mes lembrase unha efemérida na que as mulleres foron as protagonistas e que en moitas ocasións fican no olvido.

Podes descargar o calendario en tamaño A3 nesta ligazón.

CALENDARIO EFEMÉRIDES MULLER MARZO

Cada día o aniversario explícase con máis detalle a continuación

1917: Creación do batallón ruso exclusivamente feminino que loitou na Primeira Guerra Mundial

Había trescentas mulleres cuxa coraxe extrema debía avergoñar aos potenciais desertores do exército ruso durante a Primeira Guerra Mundial. Este foi o Batallón da Morte, a primeira unidade militar formada só por mulleres.Tan pronto como foron ingresadas no Batallón da Morte, as voluntarias recibiron o seu equipamento militar completo, artigos de hixiene persoal e foron completamente rapadas. Este foi un dos seus sinais de identidade. Ademais, antes de comezar a súa formación, fixeron un xuramento de lealdade ao Goberno Provisional.

O seu bautismo de lume produciuse durante a batalla de Smarhon, na actual Bielorrusia, en 1917. Nas mangas dos seus uniformes levaban o símbolo alemán de totenkopf ('cabeza de morto'), que mostraba o seu desexo de poñer fin ao odiados prusianos... Durante tres días, 170 mulleres e os seus acompañantes repeleron 14 ataques alemáns, pero tiveron que retirarse cando non recibiron reforzos. Ao final da batalla, 30 mulleres morreran e máis de 70 resultaron feridas. Todos eles pertencían ao Batallón da Morte, unha serie de unidades militares formadas só por mulleres. Con eles, o Goberno provisional ruso formado tras a Revolución de febreiro de 1917 quixo estimular o fervor guerreiro dos rusos que, fartos do conflito, negáronse a loitar contra outros proletarios. Eran tempos de efervescencia bolxevique. As mulleres estaban dirixidas por Maria Bochkariova (na imaxe anterior, sentada, a segunda pola dereita), unha muller de trinta anos de orixe humilde que nacera no seo dunha familia campesiña. O seu pai, antigo militar, era un home agresivo e alcohólico que obrigou a María a sobrevivir como puido. 

A xornalista galega Sofía Casanova escribe sobre o Batallón da Morte, en 1919 no xornal ABC.

1860: Nace Susanna M. Salter a primeira muller alcaldesa da historia de Estados Unidos

Salter foi elixida alcaldesa de Argonia o 4 de abril de 1887 nunha época na que en EE.UU as mulleres non podían votar ( o sufraxio universal en EE.UU non chegou ata 1919),

A súa elección foi unha sorpresa porque o seu nome fora colocado na lista de candidatos como broma por un grupo de homes que estaban en contra da participación das mulleres na política, coa esperanza de que perdera o as eleccións humillarían ás mulleres e desanimaríanas a presentarse. Como os candidatos non tiñan que facerse públicos antes do día das eleccións, Salter non sabía que estaba na papeleta ata que se abriron as urnas. Cando, nas eleccións día, ela confirmou que aceptaría o cargo en caso de ser elixida. Ademais, o presidente local do Partido Republicano enviou unha delegación á súa casa e confirmou que se presentaba e que os republicanos aceptaron votala, contribuíndo a garantir a súa elección por unha maioría de dous terzos.

Aínda que o seu mandato foi sen incidentes,  a súa elección xerou interese nacional na prensa, provocando un debate sobre a viabilidade doutras cidades seguindo o exemplo de Argonia, que van desde obxeccións á "regra da enagua" ata unha actitude de "esperar e ver".Unha das primeiras reunións do concello presidida polo recén elixido Salter contou coa presenza dun correspondente do New York Sun. Escribiu o seu artigo, describindo o vestido e o sombreiro da alcaldesa, e sinalando que presidía a sesión con moito decoro. Sinalou que en varias ocasións sinalou discusións irrelevantes, demostrando que era unha boa parlamentaria. Outra información difundiuse a xornais tan lonxe como Suecia e Sudáfrica. Despois de só un ano no cargo, non quixo presentarse á reelección. Como compensación polo seu servizo, pagoulle un dólar.

1913: En Washington D.C., miles de mulleres únense nunha manifestación a favor do sufraxio feminino.

O 3 de marzo de 1913, o día anterior á primeira toma de posesión presidencial de Woodrow Wilson, milleiros de mulleres saíron ás rúas de Washington para reclamar o dereito ao voto das mulleres baixo o lema “en protesta contra a organización política actual da sociedade, da que as mulleres están excluídas”.

Tomando como referencia as sufraxistas británicas, a marcha organizouse ao estilo dun desfile militar, incluíndo 9 bandas, 4 brigadas de cabalos e 20 carrozas. A avogada Inez Milholland abría o desfile vestida de branco sobre un cabalo branco.

O público, formado na súa maioría por homes, insultou e estremeceu aos manifestantes. A policía non actuou e ao final do día máis de 100 manifestantes foron ingresados ​​nos hospitais.

Ridiculada por moitos nun principio, a marcha chamou tanto a atención que se converteu nun dos iconos da loita polo sufraxio feminino nos Estados Unidos. Non foi ata 1919 cando o movemento sufraxista dos Estados Unidos logrou o recoñecemento do dereito ao voto das mulleres en EE.UU.

1955: créase na Facultade de Filosofía e Letras (en Madrid) a cátedra Rosalía de Castro para o estudo da lingua, a literatura e a historia galegas.

O 4 de marzo de 1955 créase a cátedra Rosalía de Castro na Facultade de Filosofía e Letras da Universidade de Madrid (UCM) para o estudo da lingua, a literatura e a historia galegas. 

A voz poética de Rosalía de Castro, galega e castelá, alumeou todo o século XIX.

Este feito reafirma que Rosalía de Castro foi unha pioneira da literatura galega e da poesía española. Considerada unha escritora clave do século XIX, Rosalía de Castro devolveu ao galego a súa condición de lingua culta e foi precursora tanto da poesía española como do pensamento feminista.

1703: morre Gabrielle Suchon, filósofa feminista do século XVII

As mulleres filósofas non eran comúns no século XVII. Moitos obstáculos impiden que as mulleres puidesen exercer a vida intelectual. Os prexuízos profundamente arraigados sobre a inferioridade moral, intelectual e física das mulleres xeraron estruturas económicas, políticas e culturais que as excluían da educación, da vida cívica, das viaxes e, o máis importante, de decidir libremente a traxectoria da súa vida adulta. As mulleres tiñan dúas opcións: casar e ser nais ou incorporarse ao convento.

Unha excepción notable e digna de mención é Gabrielle Suchon. Suchon atopou un xeito de investigar, escribir e publicar obras de rico argumento filosófico que recibiron unha atención significativa na súa época. O tema de Suchon era o status político e moral da muller. No seu traballo, ela avanza argumentos sobre por que se debe permitir ás mulleres vivir libremente, exercer os seus poderes de razón e, fundamentalmente, decidir os seus propios destinos. Suchon escribiu o que sabía; os seus textos son unha defensa da súa propia vida, libremente elixida.
Cando era adolescente, os seus pais a colocaron nun convento. Alí permaneceu 25 anos. Segundo os rexistros de arquivo, sabemos que en polo menos dúas ocasións Suchon intentou sen éxito rescindir os seus votos. Aos corenta e un anos, en circunstancias que aínda non están claras, abandonou o convento.
Despois de pasar os primeiros 40 anos da súa vida baixo o control doutras persoas, Suchon dedicou os seguintes 30 anos da súa vida a escribir sobre os erros asociados a negar ás mulleres a súa liberdade. Nunca casou para poder seguir sendo dona da súa vida.
Suchon é a primeira filósofa que condena completamente o matrimonio e discute o celibato feminino . Ademais, é unha das primeiras filósofas en afirmar que o seu público son mulleres, non homes. Isto é significativo porque as mulleres estaban restrinxidas para ler e participar no traballo intelectual e esencialmente todos os estudosos establecidos foron homes durante a súa vida.

1898: Nace Victoria Kent primeira avogada en España

Victoria Kent comezou a romper barreiras estudando Dereito na Universidade de Madrid, converténdose en avogada (foi a primeira muller en ingresar no Colexio de Avogados de Madrid en 1924, en plena ditadura de Primo de Rivera) e asumindo a defensa de Álvaro. de Albornoz ante o Tribunal Supremo de Guerra, xulgado en 1930 por asinar un manifesto republicano (foi a primeira muller do mundo que exerceu como avogada ante un tribunal militar).

Tras a proclamación da II República (1931), presentouse ás eleccións polo Partido Radical Socialista e obtivo un escano como deputada nas Cortes constituíntes. O goberno de Manuel Azaña nomeoulle director xeral de Prisións (1931-34), cargo desde o que introduciu reformas para humanizar o sistema penitenciario: mellora da alimentación dos internos, liberdade de culto nos centros penitenciarios, ampliación de permisos por motivos familiares, creación dun corpo feminino de funcionarios de prisións.

Paradoxalmente, a pesar das súas conviccións democráticas e feministas, Victoria Kent opúxose a conceder o dereito de voto ás mulleres, crendo que o usarían nun sentido conservador; e tivo unha polémica ao respecto con outra representante feminista nas Cortes Republicanas, Clara Campoamor.

Durante a Guerra Civil (1936-39) foi enviada a París como secretaria da embaixada española (1937). Alí quedou cando as forzas do xeneral Francisco Franco derrotaron a República e instauraron unha ditadura reaccionaria en España. Pouco despois sorprendeu o estalido da Segunda Guerra Mundial (1939-45) e a invasión alemá de Francia, que a obrigaron a esconderse para non caer en mans da Gestapo. Pasou o resto da súa vida exiliada en México e Estados Unidos, onde dirixiu a revista española do exilio, Ibérica.

O 7 de marzo de 1922 naceu Olga Ladýzhenskaya, matemática rusa.

Olga Aleksándrovna Ladýzhenskaya naceu o 7 de marzo de 1922 nunha pequena aldea rusa, Kologriv. Olga era filla dun profesor de matemáticas, Aleksandr Ladýzhensky. Isto fixo que fose perseguido polo réxime despótico de Josef Stalin; foi detido e condenado a morte sen xuízo acusado de inimigo do pobo. A lacra estendeuse a todos os membros da familia, e aínda que Olga (daquela tiña quince anos) puido seguir estudando na escola, non foi admitida na Universidade de Lennigrad.Olga puido aprender moito do seu pai, que adoitaba ensinarlle a ela e ás súas dúas irmás, entón el propoñíalles un teorema e a súa tarefa era atopar a demostración. Olga mostrou unhas actitudes excepcionais cara ás matemáticas, Ao rematar a escola, puido impartir clases de matemáticas, regresando á súa cidade natal como profesora na escola onde o seu pai ensinara.
Finalmente, Olga puido entrar na Universidade de Moscova en 1943, grazas á axuda da nai dun dos seus estudantes, que admiraba a capacidade matemática da profesora. A súa brillantez entusiasmaba as autoridades académicas, que lle permitían asistir a seminarios de perfeccionamento sen tomar outras clases obrigatorias en materias que xa superaba con creces.
Ao rematar os seus estudos universitarios aceptou un posto de profesora na universidade e posteriormente foi nomeada directora do Laboratorio de Física-Matemáticas do prestixioso Instituto Steklov de Matemáticas,
A súa investigación deu lugar a uns 250 artigos e sete libros, centrados no estudo das ecuacións.

8 de marzo: Día Internacional da muller traballadora

Cando se fala do motivo polo que se escolleu a data do 8 de marzo para conmemorar o Día Internacional da Muller, utilízanse un relato moi concreto. Sempre se dixo que a súa orixe estaba en unha folgas obreiras que se produciron o 8 de marzo de 1911. 

“O 8 de marzo de 1908, un grupo de mulleres reuníronse na fábrica téxtil Cotton de Nova York para ir á folga. O dono pechounos e prendeu lume ao edificio: morreron 129 mulleres. Os tecidos que elaboraban eran morados, polo que desde entón esta cor converteuse nun símbolo da loita das mulleres polos seus dereitos”.

Porén, o 8 de marzo de 1908 non houbo lume en ningunha fábrica téxtil de Nova York e tampouco houbo folga, porque era domingo e polo tanto día de descanso. Houbo un incendio nunha fábrica téxtil, a Triangle Shirtwaist Company, onde morreron moitas mulleres, a maioría mozas inmigrantes de entre 17 e 24 anos, pero non foi o 8 de marzo de 1908 senón o 25 de marzo de 1911.

A verdadeira elección do día 8 como data definitiva para celebrar este día procede de Rusia e débese a un levantamento de mulleres rusas contra a guerra, que foi a precursora da Revolución Bolxevique. En 1917, as traballadoras téxtiles do barrio de Vyborg, en Petrogrado, fixeron folga, abandonaron as fábricas e foron de taller en taller, en piquetes de centos de persoas, para prolongar a folga e enfrontarse violentamente á policía e ao exército. Pouco cualificadas, mal pagadas, obrigadas a traballar 12 ou 13 horas diarias nun ambiente sucio e insalubre, as mulleres pedían solidariedade e esixían que actuaran os homes, sobre todo aqueles traballadores cualificados que traballaban en empresas de maquinaria e metalúrxica, aos que se consideraban os políticamente máis consciente e socialmente influente da forza de traballo da cidade. As mulleres lanzaron paus, pedras e bólas de neve contra as fiestras das fábricas e forzaron a entrada nos centros de traballo, esixindo o fin da guerra e o retorno dos seus homes da fronte.

A primeira vez que se conmemorou o Día Internacional da Muller foi en 1911 e máis dun millón de mulleres participaron publicamente. Pero alí as demandas foron variadas. Reclamaron o dereito a votar e ocupar cargos públicos, a ensinar, a traballar e acabar coa discriminación laboral.

1997 : Nace Alaa Salah, activista sudanesa.A estudante de 22 anos converteuse no símbolo da revolución que derrocou a Omar al Bashir

Desde decembro de 2018, houbo unha serie de protestas contra o presidente Omar al Bashir en Sudán debido ao aumento do prezo do pan e a unha crise económica insoportable. Como resultado das protestas, en febreiro de 2019 declarouse o estado de emerxencia. Os días 6 e 7 de abril producíronse as maiores protestas desde a declaración do estado de excepción.

Alaa só era unha ​activista máis sudanés nas protestas contra o goberno . Ela gañou a atención internacional a través dunha foto icónica dela tomada por Lana Haroun que se fixo viral en abril de 2019.

 Mentres continuaban as protestas, o 8 de abril Lana Haroun tomou a imaxe dunha muller inicialmente sen nome vestida cun desxeo branco parada sobre un coche, que falaba e cantaba con outras mulleres ao seu redor durante unha sentada preto do cuartel xera. A imaxe de Salah foi bautizada como "Muller de branco" ou "Lady Liberty" de Sudán. A imaxe foi amplamente compartida nas redes sociais e chamou a atención dos medios internacionais. Calificouse como un símbolo do papel crucial da muller no éxito das manifestacións, xa que a gran maioría dos manifestantes, case o 70%, son mulleres. A túnica branca de Salah, unha tradicional túnica sudanesa, recordaba a vestimenta das mulleres sudanesas que protestaban contra as ditaduras anteriores, así como a dos estudantes manifestantes chamados "Kandakes" en homenaxe ás antigas raíñas nubias. Os seus pendentes de ouro son un traxe de voda feminino tradicional.Os comentaristas chamaron a pose "a imaxe da revolución".

Hala Al-Karib, unha activista dos dereitos das mulleres sudanesas, dixo: "É un símbolo da identidade dunha muller traballadora, unha muller sudanesa que é capaz de facer calquera cousa pero que aínda así aprecia a súa cultura".

 As protestas creceron e foi nese momento cando a foto, feita por outro activista, e as cancións de Alaa que chamaban ao thawra (revolución en árabe)comezaron a ser compartidas polo mundo. En abril de 2019 os militares expulsaron ao eterno ditador Omar al Bashir, no poder desde un golpe de estado de 1989.

179: Nace Henriette d'Angeville, escaladora francesa

Henriette d'Angeville, nada en Semur-en-Auxois o 10 de marzo de 1794 foi unha alpinista francesa, considerada a primeira muller a atinxir o cumio do Mont Blanc e por ese feito é coñecida como a "Mademoiselle d'Angeville, la fiancée du mont Blanc" (a noiva do Mont Blanc)
Dende nena adoitaba mirar pola fiestra e contemplar o cumio da montaña máis alta de Europa. "Algún día subirei ata alí", dixo, mentres observaba as montañas, 

Era pastora e descubriu dende pequeno que era boa escalando cantís para buscar ás cabras. Mentres o resto dos pastores se apoiaban nos seus bastóns, ela camiñaba cunha axilidade nunca vista por aqueles lugares. 

Como había un tempo que quería subir ao Mont Blanc, Henriette d'Angeville mandou facer roupa especial para asistir ao seu final. Segundo as súas propias palabras, je suis la fiancée du Maudit!, "son a noiva do Maldito" (porque o Mont Maudit é un caso de paso obrigado para visitar o Mont Blanc).
Acompañada de seis guías de montaña, acadou o cumio o 3 de setembro de 1838.
Henriette d'Angeville fixo alpinismo durante 25 anos e completou a subida do Oldenhorn en Les Diablerets, nos Alpes berneses. Puido chegar arriba e respirou o pouco osíxeno que tiña nos pulmóns. Baixou despois duns minutos de pausa, nos que o mundo silenciou calquera lamento. 

Volveu aos seus traballos, á súa mocidade perdeuna entre o gando e a remolacha, e ninguén soubo da súa fazaña, porque os feitos extraordinarios que lle suceden aos pobres sempre repelen a fama. 

Moitos anos despois, Alexandre Dumas, de viaxe en Chamonix, escribiría a súa historia e o mundo coñeceríaa polos seus feitos. A primeira muller que subiu ao Mont Blanc levaba saia e tiña as mans atadas ao bastón.
Como homenaxe puxéronlle o seu nome a unha locomotora, "locomotora Mademoiselle d'Angeville" que funcionou no Tranvía do Mont Blanc.

1927 Nace Freda Meissner-Blau, política e activista ambiental austríaca.

Meissner-Blau foi a primeira muller candidata á presidencia desta república e, durante dous anos, a primeira muller á cabeza dun grupo parlamentario, o dos Verdes (Die Grünen), do que foi cofundadora en 1986.
En Austria fíxose famosa por ser unha das campioas contra a construción da única central nuclear que existe neste país e que, grazas a ela, está sen uso e só serve para impartir cursos a técnicos estranxeiros (é dicir, digamos , unha central nuclear en branco). 

Tamén foi a abanderada da loita pola protección dos espazos naturais e, convencida do seu ideal, enfrontouse á policía ata que conseguiu sentar a falar cara a cara co propio reitor, ao que dixo estes sabios. palabras:
–Coa natureza non hai compromisos, ou a destruímos ou a conservamos para que os nosos netos poidan gozar dela. 

1994 a Igrexa Anglicana ordena á súa primeira muller sacerdote

O 11 de novembro de 1992, despois de vinte anos polémicos de intensos debates, o sínodo da Igrexa Anglicana rompe con máis de catro séculos de tradición ao admitir o sacerdocio das mulleres.

A Igrexa de Inglaterra afronta o acontecemento máis revolucionario da súa historia, xunto con outro feito histórico protagonizado por  Henrique VIII, que decidiu romper coa autoridade da Igrexa de Roma e provocou a escisión da institución católica en 1530 motivado polo seu amor por Ana Bolena.

Dous anos despois, o 12 de marzo de 1994, a Igrexa Anglicana nomeou a trinta e dúas mulleres sacerdotas. 

A historia do feminismo daba un paso espectacular na loita contra a discriminación por razón de sexo. Foi así que o 1994 despediuse cun total de máis de mil 'ascendidas' a curas. Como tales están autorizados para consagrar o pan e o viño na Eucaristía e para administrar a absolución.

O Vaticano cualifica a decisión como un grave obstáculo para o proceso de reconciliación mantido coa Igrexa de Inglaterra, Calificando o feito como Herexía.

1900:Lei do 13 de marzo  condicións laborais de mulleres e nenos en España.

Nesta lei dise:

• Os nenos e nenas que non teñan cumpridos os dez anos non serán admitidos a ningún tipo de traballo. O tempo que non excederá de seis horas diarias en establecementos industriais, e de oito en establecementos comerciais.
• Cando por avarías, secas ou inundacións teñan que suspender ou reducir o traballo das fábricas alimentadas con enerxía hidráulica, abasteceranse horas extraordinarias.
• Prohíbese o traballo nocturno dos menores de catorce anos. Para os efectos desta Lei, entenderase por traballo nocturno o que se desenvolve dende as sete da tarde ata as cinco da mañá.
• Prohíbese aos menores de dezaseis anos
•  Todos os traballos subterráneos.
• Todo traballo en establecementos industriais clasificados como perigosos
• Limpeza de motores e pezas de transmisión, mentres a maquinaria está en marcha.
• Queda prohibido empregar menores de dezaseis anos e mulleres menores de idade en talleres nos que se realicen escritos, anuncios, gravados, pinturas, emblemas, estampas que poidan atentar contra a súa moral.
• Prohíbese o traballo en domingos e festivos aos traballadores.
• Concederáselles dúas horas diarias, como mínimo, non computadas entre as de traballo, aos menores de catorce anos que non a teñan cursado para adquirir ensinanzas primarias e relixiosas, sempre que exista un centro educativo nun radio de 2. quilómetros.do establecemento no que traballan.
• As mulleres non poderán traballar durante as tres semanas posteriores ao parto. Cando se solicite a baixa por nacemento próximo dunha traballadora, a praza quedará reservada a ela desde o momento en que a solicitou e tres semanas despois do devandito parto. As mulleres que teñan fillos durante o período de lactación terán unha hora diaria, en horario laboral, para darlle o peito aos seus fillos. Esta hora dividirase en dous períodos de trinta minutos, un dos cales poderá utilizarse en horario de mañá e outro en horario de tarde. Estas medias horas serán utilizadas polas nais cando o consideren oportuno, sen máis trámite que comunicar á directora da obra, e ao ingresalas, a hora que elixiran. A hora destinada á lactación non será deducible en ningún caso para efectos de cobramento do salario.
• Non poderán ser admitidos en establecementos industriais e comerciais nenos, mozos e mulleres que non presenten certificación de estar vacinados e de non padecer ningunha enfermidade contaxiosa
• Cando o aloxamento dos traballadores dependa dalgún xeito dos propietarios ou empresarios de establecementos industriais ou comerciais, será absolutamente obrigatorio manter a total separación entre persoas de distinto sexo que non pertenzan á mesma familia

1894 Nace Osa Johnson, aventureira, naturalista e fotógrafa estadounidense

Bear Helen Leighty naceu o 14 de marzo de 1894 en Chanute, unha pequena cidade de Kansas, e como calquera rapaza do Medio Oeste americano naqueles tempos, a súa vida non prometía ser demasiado emocionante. 

Para sacala desa monotonía, en 1910 a súa amiga Gail Perigo convidouna a ver o espectáculo itinerante no que participaba Jack London, que levaba un ano de xira por Kansas con gran éxito. Jack London foi un home que pasou toda a súa vida de aventura en aventura: pasou de buscador de ouro a corresponsal de guerra, antes de facerse famoso como escritor. Entre a súa obra destacan dúas novelas que pasarían á historia da literatura de aventuras: Colmillo Branco e A chamada do salvaxe.
Nese momento, Jack regresara dunha viaxe axitada polo Pacífico Sur. Nesta ocasión estivera acompañado por un fotógrafo de apenas 20 anos chamado Martin Johnson, cunha gran paixón pola exitosa industria cinematográfica. 

Gail presentou a Osa e a Martin e, aínda que nun principio parecían polos opostos en canto ao carácter, Osa sentíase fascinada polas historias que Martin lle contaba sobre aquelas illas “salvaxes”, mundos perdidos no medio dun océano que entón parecía inmenso, sobre todo aos ollos dunha adolescente de América profunda. Como nunha película, a atracción foi case inmediata e casaron en maio dese mesmo ano.
A súa primeira aventura non se fixo esperar e, con só 16 anos, Osa abandonou a monotonía do Medio Oeste para embarcarse co seu marido nunha odisea que duraría sete anos polas illas do Pacífico
A súa primeira parada foi as Illas Salomón e, a pesar da beleza das súas paisaxes e do encanto da súa xente, Martin considerou que era "demasiado civilizado" e quería filmar algo máis espectacular e arriscado que calquera cousa que Jack London mostrara. O seu entusiasmo pronto se estendeu á súa muller: soñadora e probablemente un pouco inconsciente do perigo, Osa mostrouse entusiasmado coa posibilidade de filmar "un auténtico banquete caníbal".
O gran risco que tomaran non foi en balde: as imaxes que captaron convertéronse na súa primeira película propia, On the Cannibal Islands of the South Pacific (1918), que estreou ao ano seguinte. A película causou unha gran sensación.
Despois do éxito comezaron a aventura africana durou 14 anos e foi, ademais do seu mellor período profesional, o momento máis feliz das súas vidas.As súas películas, aínda que lonxe do estilo aventureiro da súa mocidade, aínda conservaban esa fascinación pola natureza e a aura de risco que os fixera famosas, reflectida agora na fauna africana.
En 1932 obtiveron licenzas de piloto e compraron dous hidroavións, aos que chamaron Spirit of Africa e Ark of Bear, estes últimos pintados coas características raias de cebra. Os ceos convertéronse no seu novo espazo de traballo e nos anos seguintes filmaron as primeiras imaxes dos inmensos rabaños africanos; Ademais, os hidroavións déronlles a liberdade de descubrir e aterrar en lugares remotos aos que non poderían acceder doutro xeito.
Pero a felicidade dos Johnson despois de alcanzar o seu pico non estaba destinada a durar. En 1937, despois de regresar de Borneo, estaban de xira polos Estados Unidos para dar unha serie de conferencias. O 12 de xaneiro tomaron un voo a San Diego, que resultaría ser a última viaxe de Martín: o avión estrelouse, levándoo con el e deixándoa ferida pero viva. Osa nunca se recuperou da perda do home co que compartira case toda unha vida de aventuras. Nunca volveu rodar documentais.

2018 Morre Anna Campbell, anarquista feminista británica

Anna era unha feminista convencida, unha activista pola xustiza social e a defensa do medio ambiente, coñecida  pola súa participación no movemento de ocupación estudantil e en proxectos ambientais e comunitarios en Bristol e Sheffield. Foi unha das principais impulsoras do grupo IWW IWOC e tamén estivo implicada no Empty Cages Collective, Smash IPP e a Bristol Anarchist Black Cross.

Anna foi a Siria en maio de 2017 para unirse á revolución feminista e libertaria de base que segue crecendo en Rojava (a rexión autónoma kurda do norte de Siria). Pasou os seus primeiros meses no país loitando na zona de Deir ez-Zor, o último gran bastión do Estado Islámico. Non obstante, cando Turquía lanzou o seu ataque contra a cidade de Afrin a finais de xaneiro, Anna insistiu en ser trasladada alí. Mesmo deu un ultimato aos seus comandantes. Así que foi trasladada.

Anna Campbell, unha muller británica de 26 anos , foi asasinada polo exército turco o 15 de marzo de 2018 nun atentado en Afrin, Siria.
A complexa rede de intereses políticos internacionais impediu á familia de Anna recuperar o seu cadáver, non viaxar a Siria en busca de respostas para encher o baleiro que deixou tras a súa morte.
O YPJ anunciou tras a súa morte:
"A nosa compañeira británica Hêlîn Qereçox (Anna Campbell) converteuse no símbolo de todas as mulleres despois de resistir o fascismo en Afrin para crear un mundo libre. Prometemos cumprir a loita de Şehîd Hêlîn e honrar a súa memoria na nosa loita pola liberdade".

1750 Nace Caroline Herschel, astrónoma británica de orixe alemá.

Soprano e astrónomo alemán. Foi a primeira muller en detectar un cometa e a primeira en recibir un salario polo seu traballo científico. 

Naceu en Hannover, nunha gran familia de músicos. Non recibiu educación formal porque a súa nai consideraba que unha muller debía ser ama de casa e, polo tanto, abondaba con saber ler e escribir. Mentras o seu pai ensinoulle en segredo música e astronomía. A enfermidade marcou a súa infancia. Despois sufriu varíola e tifus, deixando o seu rostro marcado de por vida e o seu crecemento prexudicado. 

Cando el morreu, a súa nai relegouna ás tarefas domésticas. 

O seu irmán William fixo que Caroline viaxase con el a Inglaterra, onde traballou como director e organista. Con el, estudou música e converteuse nunha distinguida soprano. No seu tempo libre, William interesouse pola astronomía e ensinoulle á súa irmá nesta ciencia, así como matemáticas e inglés. 

En 1781, Guillerme descubriu o planeta Urano, o que levou ao rei a nomealo astrónomo real e a asignarlle un salario. Abandonou a súa profesión de músico para dedicarse á astronomía. A súa irmá seguiuno e converteuse na súa axudante. Caroline colaborou na construción dos telescopios e encargouse do seu mantemento, realizou os cálculos previos á observación e tomaba notas das observacións do seu irmán. Cando estaba de viaxe aproveitou para facer as súas propias observacións.

En 1783, descubriu dous cúmulos descoñecidos e observou que o universo estaba cheo deles.

Pero foi o descubrimento do seu primeiro cometa, en 1786, o que marcou a súa aceptación na comunidade científica e a asignación por parte do rei dun soldo. Ela converteuse así na primeira astrónoma profesional. 

En 1787, publicou Philosophical Transactions of the Royal Society na revista científica; Foi a primeira muller en conseguilo. Xunto co seu irmán descubriu dúas mil cincocentas nebulosas e cúmulos e mil estrelas dobres, moitas das cales eran sistemas binarios. No seu traballo en solitario descubriu oito cometas, tres nebulosas e catorce obxectos no espazo profundo. En 1798, creou o Índice de observacións de 560 estrelas fixas de Flamsteed onde Caroline incluía cincocentas sesenta estrelas que o astrónomo John Flamsteed non recollera no seu catálogo de máis de tres mil estrelas. Entregou a lista á Royal Astronomical Society. Tras a morte do seu irmán, regresou a Hannover onde centrou o seu traballo na catalogación dos corpos celestes que descubrira. En 1828 recibiu a Medalla de Ouro da Royal Astronomical Society, da que foi a primeira membro de honra. Foi membro da Real Academia Irlandesa e recibiu a Medalla de Ouro das Ciencias do rei Federico Guillerme de Prusia en 1846. 

Na súa honra, un dos cráteres da Lúa leva o seu nome.

1846 Nace Kate Greenaway, escritora e ilustradora británica.

O seu pai, John Greenaway, era debuxante e gravador e a súa nai, Catherine Elizabeth Jones, era costureira. Debido a problemas económicos, a familia trasladouse a Islington e Elizabeth abriu unha tenda de roupa infantil que tivo bastante éxito.
Desde os doce anos, Kate formouse na Finsbury School of Art, onde permaneceu seis anos. Logo foi á Central School de Kensington (Gran Londres), pero nese momento ás mulleres non se lles permitía facer debuxos de espidos, polo que acabou acudindo á Slade School of Art, onde si ofrecían a mesma educación a ambos os sexos. Ademais, polas tardes acudía á Heatherley's School of Art.1​
O seu primeiro libro, Under the Window (1879), unha colección de versos sinxelos e idílicos sobre nenos. Foi escrito e ilustrado por ela. converteuse nun éxito de vendas no seu tempo, vendendo rapidamente os 20.000 exemplares iniciais e obrigando á editorial Routledge a facer unha nova reimpresión. Aquí vos deixo algunhas das follas do libro libro. Si clicades sobre a imaxe, poderedes ver todo o libro.

Outras das súas obras principais son O xardín das caléndulas, O frautista de Hamelín, O libro dos xogos e O libro dos aniversarios.
Ademais, os seus debuxos servían para decorar outros obxectos como tellas e porcelanas.

1975 Nace Rita Bürgi, ciclista suíza

Rita Bürgi (Biena, 18 de marzo de 1975) é unha atleta suíza que competiu en bicicleta de montaña na disciplina de descenso.Obtivo unha medalla de bronce no Campionato de Europa de ciclismo de montaña de 1993.

1866; nace Antonia Caetana de Paiva Pereira Maury, máis coñecida como Antonia Maury, unha astrónoma estadounidense 

Antonia Maury naceu no seo dunha familia de científicos: o seu avó era o astrónomo John William Draper, o seu tío o médico e tamén astrónomo Henry Draper, a súa tía a astrónoma e mecenas Mary Anna Palmer Draper e o seu primo o oceanógrafo Matthew Maury. 

Polo tanto recibiu unha esmerada educación (especialmente científica) no Vassar College baixo a dirección da reputada astrónoma Maria Mitchell. Graduándose en 1887 .Dous anos despois, ingresou no observatorio astronómico de Harvard como unha das mulleres Calculadoras de Harvard que empregaba dita institución para realizar o catálogo cun salario tres veces inferior ao dun home. Maury pronto destacou descubrindo a segunda estrela binaria coñecida Beta Aurigae e determinando o período da estrela Mizar.

Cando Pickering os contratou como calculadoras, o único que buscaba era aforrar uns poucos dólares. Pero as cousas non saíron como se esperaba. Resulta que aquelas mulleres, con “capacidade de facer traballos repetitivos e non creativos” como el cría, acabaron tendo iniciativa propia. 

A tarefa que lle encomendaran era sinxela. Maury só tivo que clasificar as estrelas segundo o sistema desenvolvido por Annie Jump Cannon. Pero ela comezou a pensar. Era unha das “calculadoras” con máis formación previa en astronomía no observatorio, estudara no Vassar College e se graduara baixo a tutela da astrónoma Maria Mitchell. Estaba afeita a estudar e reflexionar pola súa conta e pareceulle que o esquema proposto para o catálogo era demasiado sinxelo para captar toda a complexidade que vira nas liñas espectrais dos astros. Por iso comezou a subclasificalos, tendo en conta o ancho e a nitidez das liñas. Pero ela fíxoo sen consultar antes co profesor Pickering, e este, en vez de animala ou apreciar o seu esforzo, irritoulle a súa desobediencia.

Maury, ademais, non debía ter un carácter moi dócil. Así que a súa constante fricción co profesor obrigou á astrónoma a abandonar o Observatorio de Harvard en 1891. Cando, tempo despois, Pickering pediulle que volvese para completar as súas observacións (ou para delegalas nunha nova calculadora), ela respondeu que no ía a volver se as súas contribucións non fosen totalmente recoñecidas:

"Non creo que sexa xusto que teña que deixar o meu traballo noutras mans ata que poida ser recoñecido como traballo realizado por min. Desenvolvín a miña teoría a costa de moito esforzo e a través de moitas comparacións, e creo que debería obter todo o crédito pola miña teoría das relacións espectrais estelares e tamén polas miñas teorías sobre Beta Lyrae".

Pickering respondeu seco, afirmando que "é a práctica habitual deste Observatorio o recoñecemento dos autores de determinadas seccións nas súas publicacións". Pero Maury quería máis. Cando volveu a Harvard en 1893 e de novo en 1895 para completar as súas observacións, utilizou o seu propio sistema de clasificación. Ademais, o seu catálogo, publicado en 1987, foi o primeiro acreditado claramente a unha muller. O subtítulo de "Spectra of Bright Stars Photographed with the Draper 11-Inch Telescope" incluíu finalmente o seu propio nome: "Discutido por Antonia C. Maury baixo a dirección de Edward C. Pickering".

As súas ideas recibiron o recoñecemento que merecían só unhas décadas despois.

1852 nos Estados Unidos, Harriet Beecher Stowe publica A cabana do tío Tom, que apoiou en gran medida a causa da emancipación negra.

A escritora estadounidense Harriet Beecher Stowe (1811-1896) foi a sétima filla do reverendo Lyman Beecher. Cando a súa familia trasladouse a Cincinnati en 1832, onde o seu pai fundou un seminario teolóxico, a nova dedicouse ao ensino e comezou a escribir.
Harriet casou daquela co profesor de literatura bíblica Calvin Stowe, co que tivo seis fillos, pero en ningún momento deixou de soster a pluma. Tras mudarse co seu marido a Maine, as observacións e pensamentos da autora sobre a escravitude reflectíronse na que sería a súa obra máis exitosa: A cabana do tío Tom, 1852, onde conta a vida do escravo que lle dá título. Á idade de corenta anos, Harriet escribiu a historia, que foi publicada por primeira vez no xornal National Era, pola que lle pagaron 400 dólares.
Nun primeiro momento, o libro tivo unha mala acollida por certo sector do público, e mesmo lle acusaron da morte de moitos soldados confederados. Aquela era unha novela de traxectoria política e social que non deixaba indiferente a ninguén, nun momento no que a historia dos Estados Unidos estaba a piques de cambiar. 

A pesar de todo, só durante o primeiro ano vendéronse 300.000 copias. Foi algo inesperado. As historias sobre a escravitude e o abolicionismo non foron ben recibidas e, por se fose pouco, o seu autor non era un escritor de renome. Harriet entrou na historia da literatura polo seu propio méritos e "A cabana do tio Tom" converteuse nun dos libros máis vendidos da época, 
Esta gran muller tamén se converteu, en 1868, nunha das primeiras editoras, situándose á fronte da revista feminina Hearth and Home, e comezou a reivindicar os dereitos das mulleres casadas, ás que consideraba tan inexistentes como os homes excravos.
En 1888 a escritora  escribía " A cabana do tío Tom" durante horas, sen saber que xa fora publicada . Tiña alzhéimer, finalmente morreu en Hartford aos 85 anos.

1752 Nace Mary Dixon Kies, inventora estadounidense

Naceu en 1752 na rexión de Connecticut, Nova Inglaterra. Foi inventora e deseñadora téxtil.
De orixe irlandesa, naceu nunha familia de agricultores. Casou con Isaak Pike, quedou viúva e casou de novo con John Kies. Tivo tres fillos.

Mary fabricaba sombreiros. Os sombreiros nesa época estaban moi
slicitados debido ás guerras napoleónicas, os Estados Unidos embargou todo o comercio con Francia e Gran Bretaña, creando así a necesidade de sombreiros de fabricación estadounidense.
Antes do século XIX nos Estados Unidos, ás mulleres na maioría dos estados non se lles permitía ter bens cos seus nomes. Todo o que tiñan, propio ou alleo, tiña que estar a nome dos seus parentes masculinos. Isto tamén afectou ás patentes, ata que en 1790 o Goberno Federal dos Estados Unidos aprobou unha lei pola que calquera persoa, home ou muller (aínda que non estaban incluídos os escravos, que tamén tiñan capacidade inventiva a pesar do que pensaban os seus amos brancos), podía rexistrar unha patente.
O 5 de maio de 1809, a súa patente para unha nova técnica de tecer palla con seda e fío para facer sombreiros foi asinada polo presidente James Madison.
O feito de que as mulleres non puidesen ter bens propios pode levarnos a pensar que elas non inventaron ata que o fixo a nosa protagonista, pero nada máis lonxe da realidade.
A pesar de ser a primeira muller en obter unha patente, Mary Dixon Kies estivo lonxe de ser a primeira muller en mellorar o método de fabricación de sombreiros. Outra muller foi especialmente recoñecida: Betsy Metcalf, que inventou un método moi famoso de trenzar palla e ao mesmo tempo empregou moitas mulleres; pero rexeitou patentalo porque non quería enviar o seu nome ao Congreso.
En 1840 había unhas 20 patentes concedidas e rexistradas por mulleres, a maioría relacionadas coa cociña, as ferramentas ou a roupa. Hoxe calcúlase que máis do 12% das patentes rexistradas cada ano pertencen a mulleres inventoras.

1929 Nace Yayoi Kusama, artista xaponés.

Yayoi Kusama naceu en 1929 en Matsumoto, Xapón. Comezou a pintar de nena para expresar frustración e escapar das dinámicas familiares marcadas polo abuso e o abandono.
Na Escola de Artes e Oficios de Kioto estudou Nihonga, un estilo formal tradicional da pintura xaponesa. Trasladouse a Nova York en 1958, inspirada polo auxe do expresionismo abstracto e unha carta de Georgia O'Keeffe.

Durante a seguinte década, Kusama traballou na súa serie Infinite Webs, pinturas, esculturas suaves, colaxes, películas e instalacións que presentaban motivos repetitivos e facían alusión ás súas alucinacións. Nos anos 60, realizou acontecementos en toda a cidade de Nova York, un dos cales incluía a súa pintura de lunares sobre participantes espidos. En 1973 volveu a Xapón e en 1977 trasladouse por vontade a un hospital psiquiátrico, onde aínda vive agora. Despois de mergullarse no mundo da poesía e do cómic, volveu crear arte coas icónicas toupas das súas visións infantís. Esta vez espallou os lunares, que para ela representan a lúa e o sol, o movemento e un camiño cara ao infinito, nun salón de espellos. En 1993, representou a Xapón na Bienal de Venecia e en 2017 abriu o Museo Yayoi Kusama en Tokio.
Ao longo da súa prolífica carreira, Kusama explorou continuamente os temas da enfermidade mental, a repetición, a obsesión, a creación, a destrución, o sexo e o feminismo a través das súas pinturas, esculturas, colaxes, debuxos, películas, poesía e obras de arte, moda e performance. Recibiu numerosos premios e a súa obra apareceu en moitas exposicións itinerantes e retrospectivas.

1905: nace Lale Andersen en Alemaña foi unha cantautora alemá. 

 En 1939 Lale gravou a canción, "Lili Marleen", que se converteu nun éxito cando Soldatensender Belgrad (Radio dos soldados de Belgrado).
"Lili Marleen" pronto fíxose popular. con soldados alemáns á fronte. O transmisor daquela emisora ​​de radio en Belgrado era o suficientemente poderoso como para ser recibido en toda Europa e o Mediterráneo, e a canción fíxose popular tamén entre as tropas aliadas.
Non obstante, aos funcionarios nacionalsocialistas non lles gustou a triste canción e prohibiu que a canción fose reproducida na radio. A Lale non se lle permitiu actuar en público durante nove meses, non só pola súa canción, senón pola súa amizade con Rolf Liebermann, que era xudeu, así como con outros artistas xudeus que coñeceu en Zúric. 

Desesperada, Lale intentou suicidarse, pero fracasou.Cando se lle permitiu actuar de novo, só foi baixo certas condicións, unha das cales era non cantar "Lili Marleen". Nos anos restantes da guerra, Lale Andersen tivo unha aparición menor nunha película de propaganda fascista e viuse obrigado a cantar varias cancións de propaganda nazi.Pouco despois da guerra, Lale retirouse a Langeoog, unha pequena illa fronte á costa, no Mar do Norte alemán.
Despois da guerra, Lale Andersen desapareceu como cantante. 
Lale Andersen morreu dun ataque cardíaco en Viena, Austria, aos 67 anos. Foi enterrada nun cemiterio da illa Langeoog da Frisia Oriental.

Aquí vos deixo a súa famosa canción.

1964 Nace Chantal Mauduit, alpinista francesa

Chantal Mauduit foi sobre todo unha soñadora. Chantal Mauduit foi unha destacada alpinista francesa. Chegou aos Alpes franceses aos cinco anos e comezou a escalar aos quince. Despois de varias rutas difíciles polos Alpes, puxo a súa atención nos Andes e despois no Himalaia, onde ascendeu, sempre sen osíxeno, K2, Shisha Pangma , Cho Oyu,  Lhotse ... A súa prometedora carreira de escalada foi detida por unha avalancha en Dhaulagiri o 13 de maio de 1998 que matou a ela e ao seu compañeiro Sherpa Ang Tsering mentres durmían na súa tenda. 

En homenaxe á súa xenerosidade, os seus amigos e familiares crearon unha fundación para axudar aos nenos nepaleses necesitados, especialmente coa escola: a Asociación Chantal Mauduit Namasté.

A súa famiia tamén lle dedicou estas palabras.

"Chantal morreu onde soñaba vivir, por iso cremos que a morte a sorprendeu durmindo e soñando, soñando con chegar ao cumio ao que ía, uns novos oito mil que engadir ao seu impresionante currículo.É posible que espertase do seu soño noutro cumio, esta vez de cor dourada, e rodeada de quen non coñece límites, que non ten límites, que ama a vida porque coñece o seu segredo: o risco e a aventura.
Chantal deixounos como exemplo a súa vitalidade e coraxe e tamén un baleiro, ese baleiro que só deixan os que cumpren os seus soños."

1931 Morre Ida B. Wells, activista estadounidense

Ida B. Wells foi unha xornalista e activista que defendeu a loita contra o sexismo, o racismo e a violencia  defendeu os dereitos dos afroamericanos e das mulleres. Este 2020, case 90 anos despois da súa morte, foi recoñecida co Premio Pulitzer.
Ida B. Wells naceu en Mississippi, Estados Unidos, nunha familia de escravos que foi liberada seis meses despois do seu nacemento. Toda a súa vida estivo marcada polos prexuízos raciais e a discriminación.
Converteuse en activista despois dun episodio en 1884, cando comprou un billete de tren de primeira clase pero a tripulación ordenoulle cambiar de coche. Ela opúxose e viuse obrigada a abandonar o tren. Desafiando a orde social, Wells demandou á empresa, pero finalmente perdeu o caso.
Como resultado deste suceso, Wells comezou a escribir en varios xornais sobre problemas raciais e políticos dos estados do sur dos Estados Unidos e, mentres tanto, continuou dando clases nunha escola pública segregada.
Despois doutro tráxico suceso que implicou o linchamento de tres homes, Wells iniciou unha campaña para denunciar o linchamento de afroamericanos e levou as súas protestas aos estados do sur, poñendo en perigo a súa vida e mesmo recibindo ameazas de morte.
Tamén estableceu varias organizacións de dereitos humanos e en 1896 creou a Asociación Nacional de Mulleres de Color. Ademais, ela loitou polo sufraxio feminino. Wells morreu o 25 de marzo de 1931 en Chicago, Illinois, por mor dunha enfermidade renal. Este ano, 2020, finalmente foi recoñecida co Premio Pulitzer polo seu traballo relatando os horrores e a violencia contra os afroamericanos durante a época do linchamento.

1936 Morre Lyuba Berlin, paracaidista soviético

Nacido na cidade de Rostov-on-Don, Rusia, o 19 de outubro de 1915, trasladouse a Moscova antes de cumprir un ano. Despois de rematar a escola traballou na  imprenta "Pravda", e fixo dous anos de piano.

Era unha persoa moi culta, que falaba varias linguas, afeccionada á arte, á literatura e á música; e para practicar deportes como tenis ou natación.Os seus trazos máis distintivos foron a modestia e a súa capacidade de perfección.

O seu primeiro contacto co paracaidismo foi no verán de 1928, no aeródromo de Lipetsk. Un coñecido que traballaba como fotoxornalista no IES de Paracaidistas mostroulle as primeiras fotos e contoulle as probas que se fixeron nos aparellos. Máis tarde, invitouna a ir ao club de aviación. Alí presentouse a Moshkovsky, o xefe da escola de paracaídas. Convidounos a presenciar algúns saltos. Ao ver saltar aos paracaidistas soubo que tiña que saltar. Insistiu tanto que Moshkovsky deulle un voo ese día nun biplano Polikarpov U-2, ensinándolle os procedementos, pero sen saltar.

Tras pasar o recoñecemento médico e varios intentos fallidos polo forte vento, na tarde do 3 de agosto de 1933, Liuba realizou o seu primeiro salto desde os 500 m.O 5º salto realizouse desde un ANT-14 o Día da Aeronáutica Soviética. 

A partir do 18 de agosto, uniuse ao persoal de adestramento do club de aeronave e comezou a aprender sistemas de paracaídas.
No verán de 1934 fixo a súa primeira caída libre atrasada.
En dous anos e medio fixo 45 saltos, algúns aterrando nos tellados das casas, con anécdotas divertidas. A súa amiga Tamara Ivanova axudouno nun deles. 

O 30 de maio de 1935 fixo o primeiro salto mundial feminino desde unha planeadora, pilotada por un dos mellores pilotos soviéticos da época, Malyugin. Como membro do grupo "Seis Magníficos", intentou establecer un récord de altitude individual, pero o avión Polikarpov R-5 do club de voo estaba en reparación e o seu salto foi superado por outros membros Fedorova, Kutalova, Shishmareva e Pyasetskya.
Participou na viaxe da Delegación de Aviación Soviética a Romanía. Alí participaron no Festival de Aviación de Bucarest en outubro de 1935, espertando unha gran curiosidade entre o público asistente. .
Despois intentaría realizar, xunto con Tamara Ivanova, un salto de exhibición para Joseph Stalin, que foi cancelado por falta de tempo durante a visita, aínda que o presidente falou longamente cos saltadores. Durante o verán de 1935 Berlín e Ivanova estaban adestrando as técnicas de salto retardado, estabilización, saída de spin, etc., realizando saltos desde avións R-5, ou dous U-2. Eran coñecidas como as irmás Berlín-Ivanov.
O último salto:
O 26 de marzo de 1936, o salto de exhibición previsto desde 4000 m de altura, realizado desde un aparello Polikarpov R-5, resultou en traxedia, cando os dúas saltadoras morreron por abrir a campá demasiado baixa para o inflado completo da campá.  Foi o salto número 50 de Liuba Berlin e o 47 de Tamara Ivanova.
Despois da tráxica perda das famosas paracaidistas, o Goberno da URSS convocou un concurso nacional para outorgar un premio a calquera persoa capaz de fabricar un dispositivo de apertura automática de paracaídas.
Legado:
O asteroide (1062) Ljuba, cun diámetro de 142 km, descuberto por Sergei Beliavsky, recibiu o seu nome.

1905 Nace Elsie MacGill, enxeñeira aeronáutica estadounidense, primeira deseñadora de avións do mundo.

Esta canadense foi a primeira muller do mundo en converterse en directora de enxeñería aeronáutica en 1938.

Elsie MacGill naceu o 27 de marzo de 1905 en Canadá e pronto se interesaría pola enxeñaría eléctrica. Aínda que a súa etapa na universidade non foi doada, debido á insistencia dos decanos por menosprezala diante dos seus compañeiros, rematou a carreira e comezou a traballar en Michigan para a Austin Automobile Company. Cando a empresa comezou a fabricar avións, interesouse pola aeronáutica, obtendo o título nesta especialidade.
E, como dixemos, non todo foi éxito e facilidade na carreira de Elsie. En cambio, MacGill sobreviviu á poliomielite, unha enfermidade que contraeu en maio de 1929. Os médicos dixéronlle que nunca máis podería camiñar. Porén, con moito esforzo recuperou o uso das pernas e mesmo continuou conducindo o seu Ford Roadster, utilizando as mans para levantar a perna cando precisaba presionar o embrague.
Despois da súa recuperación, en 1938, MacGill pasou a ser directora de enxeñería aeronáutica na Canadian Car & Foundry (CCF), en Fort William, onde lle encargou o deseño dun avión de adestramento que sería utilizado en México e do que ela mesma foi a súa deseñadora.
Despois do inicio da Segunda Guerra Mundial, CCF foi a empresa elixida pola Royal Air Force británica (RAF) e a RCAF para fabricar os cazas Hawker Hurricane. MacGill foi o encargado de desenvolver os procesos de produción a grande escala necesarios para construír máis de 1.000 avións nun prazo de tempo moi curto. 

Así, o primeiro cazas Hawker Hurricane ( coñecido como Furacán) realizou o seu voo inaugural en xaneiro de 1940, con algunhas modificacións engadidas por MacGill para adaptar o caza ás baixas temperaturas.

No momento no que se pechou a liña de produción en 1943, 1.400 avións saíran da liña e, para satisfacer a demanda, o persoal da planta pasou de 500 empregados a máis de 4.500, máis da metade dos cales eran mulleres.
Sería nestes anos cando se gañaría o seu alcume, 'A raíña dos furacáns', que daría título a un cómic.

1912 Nace Marina Raskova, piloto militar soviético

Os nazis chamábanas "bruxas da noite", os franceses chamábanas "feiticeiras da noite" e os seus compatriotas chamábanas "irmaniñas". Formado unicamente por mulleres, o Escuadrón 588 impuxo o terror entre os alemáns, que chegaron a crer que estaban tomando algún medicamento que lles facía ter unha visión nocturna perfecta.

O 8 de outubro de 1941, Stalin decretou unha orde para que as mulleres se incorporasen á guerra. Máis dun millón de mulleres responderon á chamada e alistáronse como francotiradores, zapadores e condutores de tanques. Marina Raskova pensaba que se había mulleres que puidesen ocupar eses postos no exército, por que non poderían haber mulleres aviadoras? Finalmente Stalin accedeu e creáronse tres rexementos femininos de combate aéreo: a división 586, a división 587 e, o máis famoso de todos, o rexemento de bombardeo nocturno 588.

Pero non todos saíron vivos. O Escuadrón de Bruxas Nocturnas perdeu 32 pilotos, entre eles a coronel Marina Raskova cando foi enviada á primeira liña. Á súa morte, celebrouse o primeiro funeral de Estado da Segunda Guerra Mundial e as súas cinzas foron enterradas no Kremlin. Mentres tanto, outros 23 pilotos, incluíndo a lendaria Nadezhda Popova, obtiveron o prestixioso título de Heroe da Unión Soviética.

1912 nace Hanna Reitsch, Operación salvar a Hitler

Hanna Reitsch naceu o 29 de marzo de 1912 en Hirschberg (hoxe Jelenia Góra, Polonia) no seo dunha familia de médicos e tiña dous irmáns. Soñaba con converterse en piloto dende pequena e asistía a miúdo a clubs de voo locais. Aínda que comezou a estudar medicina, conseguiu obter a licenza de piloto en 1932 e despois abandonou para converterse en piloto experimental profesional.Nos anos seguintes, probou varias aeronaves civís e militares tanto antes como durante a guerra, sufrindo diversas feridas como consecuencia de varios accidentes. Polos seus éxitos, foi unha das poucas mulleres alemás que recibiron a Cruz de Ferro de 1a e 2a clase e converteuse nunha estrela da propaganda no Terceiro Reich. 

En abril de 1945, Hitler había perdido a guerrra atopábase  agachaba no interior do búnker en Berlín  xunto coa súa noiva. Porén, a pesar do inexorable avance aliado, nin el nin Eva Braun estaban, segundo a versión oficial, dispostos a abandonar Berlín. De feito, o 'Führer' e a súa moza estaban decididos a morrer xunto aos seus combatentes e non fuxir, deixando atrás aqueles valentes que morreron por eles nas rúas.

Hitler estaba nesta situación cando Alemaña fixo un chamamento desesperado para que os seus mellores pilotos voasen a Berlín a salvar a Hitler. Entre os aviadores que recibiron esta mensaxe estaba Reitsch. A alemá  tras realizar unha arriscada voo chegou a Berlín, Alí mantivo un encontro co propio Hitler cuxo tema de conversación segue a ser un misterio. Ao final Hannna  escapou de Berlín.

1820 Nace Anna Sewell, novelista británica

Se buscamos unha autora que soubese cambiar a realidade dos animais da súa época, sen dúbida é Anna Sewell, que grazas á súa loita conseguiu cambiar as leis en materia de dereitos dos animais, concretamente, os coidados prestados aos cabalos.
Anna Sewell naceu en Great Yarmouth (Reino Unido) o 30 de marzo de 1820, no seo dunha familia cristiá . A súa nai era unha recoñecida escritora de contos infantís, e foi a encargada de inculcarlle a Anna a paixón pola lectura e o oficio da escritura. A situación 
económica da familia foi sempre delicada. Ata o punto de que Anna e o seu irmán Phillip tiveron que vivir cos seus avós durante algúns períodos porque os seus pais non podían manterlles.
Cando Anna tiña 12 anos tivo un accidente que a deixou paralizada para sempre. Esvarou e lesionouse os dous nocellos. Desde entón non puido volver camiñar sen a axuda dun acompañante ou dunhas muletas. Esta situación levouna a verse obrigada a viaxar sempre en carruaxe, e foi a través desta experiencia que coñeceu de preto a situación da explotación dos cabalos. Isto espertou nela a empatía ata tal punto que escribiu unha novela na que denunciaba os malos tratos aos que estaban expostas estas fermosas criaturas.Anna Sewell só escribiu unha novela na súa vida, pero hoxe é unha das historias xuvenís máis lidas en todos os idiomas, Azabache. Seguro que toda a nosa infancia está chea de imaxes e frases sacadas deste libro.
Azabache conta a historia dun cabalo que leva anos traballando e que agora pasa os últimos anos da súa vida nun prado verde. A partir de aí lembra as diversas experiencias polas que tivo que pasar, entre as que destacan numerosas situacións de violencia e escravitude.
A novela serviu para destacar o trato discriminatorio entre as persoas e tamén para rebelarse contra o maltrato animal. É, de feito, unha das lecturas animalistas máis recomendables para os nosos fillos.
Hoxe en día considérase un clásico da literatura xuvenil, non obstante, como expresou a propia autora, a súa intención era crear unha guía para o coidado dos cabalos, criaturas mansas que requiren especial atención.

Lamentablemente, Anna Sewell non puido gozar do enorme éxito que lle deu a súa obra, pois morreu cinco meses despois da súa publicación, o 25 de abril de 1878. Quédanos esta estupenda novela que nos axuda a ver aos demais animais como amigos e non como obxectos. para dispor ao noso antollo.

1872 Nace Alexandra Kollontai, socialista, revolucionaria e feminista rusa.

Naceu nunha familia de boa posición social e foi educada por un instrutor particular. Interesada desde moi nova polo marxismo, estudou Historia do traballo en Zúric, Suíza. Afiliouse ó Partido Obreiro Socialdemócrata Ruso en 1899.
Participou nos acontecementos revolucionarios de 1905, tras presenciar a matanza de obreiros fronte ó Palacio de Inverno, escribiu artigos e organizou as traballadoras rusas. Tivo que exiliarse a raíz da publicación dun artigo titulado Finlandia e o socialismo, en que animaba o pobo finlandés a sublevarse contra a ocupación rusa. 

Ó desatárense os sucesos que desembocaron na Revolución de Outubro, Alexandra Kollontai regresou a Rusia, onde foi elixida membro do Comité Executivo do Soviet de Petrogrado. Apoiou a Lenin na súa visión dos soviets como organismos para o exercicio do poder e a necesidade de superar a revolución burguesa coa revolución proletaria.
Trala toma do poder, Alexandra Kollontai foi elixida Comisaria do Pobo para a Asistencia Pública. Foi unha das que máis traballou a prol dos dereitos e liberdades das mulleres, e modificou aspectos das leis que subordinaban a muller ó home. Á muller rusa negábaselle o dereito ó voto e gañaba salarios menores traballando en peores condicións que os homes. A Revolución conseguiu asentar as bases para a igualdade real entre homes e mulleres coa liberalización das relacións familiares e sexuais. Aprobouse o divorcio e o dereito ó aborto, e outorgáronselles ás mulleres beneficios sociais en forma de salarios de maternidade, garderías e fogares para os nenos. Así mesmo, desenvolvéronse campañas de información para darlles a coñecer ás mulleres os seus novos dereitos.
En 1918 Kollontai foi unha das organizadoras do Primeiro Congreso de Mulleres Traballadoras de toda Rusia. Deste congreso naceu o Zhenotdel, un organismo dedicado a promover a participación feminina na vida pública e en proxectos sociais, e de xeito moi especial, a loita contra o analfabetismo. O Zhenotdel tiña a súa propia revista, Kommunistka (Muller Comunista) e Kollontai era parte do seu Consello editorial.
Coa chegada de Stalin ao poder Alexandra Kollontai quedou marxinada e perdeu a influencia política.
Entre tanto, Stalin, aínda que apreciaba o papel das mulleres, revogou parte das medidas que lles garantían a plena igualdade e a súa emancipación completa. Foron penalizados novamente a homosexualidade e o aborto , reactivouse a propaganda a favor da familia e reintroduciuse a educación segregada por sexos. Por outro lado, o divorcio non se prohibiu, mais si se complicou a súa execución, ó cobrarse polos trámites.